B Sırıyla Kuran-ı Kerim bilinmeyen kelimeler

Ctrl+F tuşlarına basarak aradığınız kelimeyi bulabilirsiniz.

A
acib	hayret veren. şaşılacak şey.
abid	(abîd)1. ibadet eden. zâhid. çok ibadet eden. * köle. 2.kullar. köleler. 3. f. kıvılcım. 4. yakiyn gelene kadar gerekli çalışmaları yapanlar
afüvv	affeden, merhametli.
ahfa	çok gizli, pek gizli.
ahsen	en güzel. çok güzel.
aliym	sende!(b izin allah) bilen odur(allah)
allah	hakikat; vahdet
allah'a lıkayı	allah'ın varlığında açığa çıkışını yaşamayı
arz	(erz) yeryüzü, toprak, zemin, dünya. * aşağı ve alçak. * memleket, ülke. * küre. * iklim. * davarın ayağının altı.
ashab-ı hicr	hicr, 80.ayette geçen semud kavmi olan ashab-ı hicr'in yaşadıkları yurdun adına veya kelimenin çıkış yerindeki "engel olmak, sınırlamak" anlamlarına nisbetle ibret için bir isimlendirmedir.
a'ta	verme. bağışlama. bahşiş. lütuf. ihsan.
atfıbeyan	mâkablini yâni mâtufun aleyhin mefhumunu izah ve te'kid için atfolunan tâbir. meselâ: "meseleyi izâh ve teşrih eyledi" cümlesindeki "ve" gibi.
atvar	ayıp, kusur, eksiklik. fesad.
ayet	kurân'da; apaçık alamet, delil, mucize, ibret, sıfat… anlamlarında kullanılmış, benzerini söylemekten veya gerçekleştirmekten beşer gücü aciz olduğu için... daha ziyade kozmolojik-külli realiteleri ifade etmektedir... dolayısıyla kitab/kurân-ı kerim mucizelerle (ayetlerle?) ve evrensel sırlarla dolu gerçek bir mucizedir..
B
bakıyye	kitab ehli, kemalat
bas	diriltmek
basiyr	yarattıklarının her halini değerlendiren.
beyyine	apaçık delil, Nur gibi apaçık delil; Ayna?
bid'at	(bid'a) sonradan çıkarılan âdetler. * fık: dinin aslında olmadığı hâlde, din namına sonradan çıkmış olan adetler.
bil-kıst	uluhiyyet hükümlerine göre olan adaleti; her boyutun hakkını veren, sünnetullah'a göre, b sırrınca, sünnetullah
birr	(hakiki iyilik, gerçek tevhid)
buğz	sevmeme. birisi hakkında gizli ve kalbi düşmanlık hissetme. kin, husûmet.
buht	f. veled, oğul, mahdum.
C
cizye	vergi. haraç. müslümanların fethettikleri yerlerde, müslüman olmayanlardan alınan ve devlet teminatı altında bulunmanın karşılığı olan vergi.
D
dişi deve	mübarek nefs
E
ebrar	(berr. c.) özü sözü doğru olanlar, hamiyetliler. sâdıklar. iyiler.
ecr	(c.: ücur) bir iş, bir hizmet mukabilinde verilen şey. * ahirete aid mükâfat, hayır ceza. * ücret, mukabil, karşılık. sevab. * tıb: kırılan bir uzvun sarılması.
ehven	daha aşağı. daha ucuz. bayağı. adi. * zararı az olan. en zararsız.
ekser	pek fazla. daha çok. kesrette olan. en çok.
elim	(elime) acı veren, acıtan, ağrıtan. çok şiddetli ağrı veren.
eza	ticarette kaybetme, zarar etme. * kibir ve gururunu bıraktırma. * sıkıntı, eziyet, zulüm, cevr, sitem, renc, incinmek. insanın kerih görüp mahzun olduğu şey. * hayır ve sadaka yoluyla mal vermede gururlanmak. tetavül etmek.
F
fariğ	(farig)İşini bitirmiş, boş kalmış, alâkasını kesmiş, rahat, vazgeçmiş, çekilmiş. * Fık: Tasarrufu altında olan mülkün kullanma ve tasarruf hakkını başkasına devreden.
fâsık	(fısk. dan) günahkâr. hak yolundan hâriç olan. allah'ın emirlerine karşı zıt hareket eden. büyük günahı işleyen veya küçük günahta ısrar eden kimse.(
fasık	(fısk. dan) günahkâr. hak yolundan hâriç olan. allah'ın emirlerine karşı zıt hareket eden. büyük günahı işleyen veya küçük günahta ısrar eden kimse
fasl	Fâsıllara ayıran. Kısım kısım eden.
fatır	ilk icad eden
fevc	Dalga. Bölük. İnsan kalabalığı. Cemaat. Takım. * Koşmak. Sür'at etmek. * İyi kokunun dağılıp yayılması.
G
gadab	gazab
gılman	(gulâm. c.) bıyığı yeni bitmiş gençler. * cennet'te hizmet gören delikanlılar. * köleler, esirler.
Ğ
ğafur	suçluları bile küçük düşürmek istemeyen, örtücü
H
habis	şaki
habiyr	şey'in varlığıyla kendinden haberdar olan
halil	samimi dost. sâdık dost. * nahif ve fakir kimse. (l.r.)
hamiyd	hamd kendine ait olan.sena, övgü Allah'a aittir!...
Hanif	İslâmiyetten evvel Allah'ın birliğine inanan ve Hz. İbrahim'in (A.S.) dininden olanların vasfı. * İslâmiyete kuvvetle bağlı olan ve ilmiyle âmil olan kimse. * Eğri. * Eski kötü hallerinden vazgeçip hakka ve doğruluğa yönelen.
hasene	iyilik. güzellik. hayırlı amel. allah rızasına çok uygun iş. * eski altun paralardan biri.
hasiyb	hesab eden, hesab edici.
havl	güç. kuvvet. * muhit, etraf. * yıl, sene. * tahavvül, inkılâb. * geçmek. * bir hâlden bir hâle dönmek. * rücu etmek. * sıçramak. * hile.
hazer	çekinme. zarar verebilecek şeyden kaçınma. korunma; vahşi hayvanların yediği et.; gözün dar ve küçük olması. * kabile. * cemaat.
hıfz	saklama. koruma. siyanet. muhafaza. * ezber etmek. hatırda tutmak. kur'an'ı ezberde tutmak.
hicab	perde. örtü. hâil. * utanma. kendini kusurlu bilip insanlar arasından çekilmek. * men'etmek. * allah ile kul arasındaki perde. * setretmek. gizlemek.
hulf	ahdinde durmamak. ahdini bozmak. sözde durmamak. * nakz.
huneyn günü	hicretin sekizinci senesinde şirkten kurtulmamış bazı arap kabileleri mekkeyi geri almak maksadıyla hücum ettikleri zaman burada müslüman askerlere karşı gelerek başlangıçta galip gibi görünmüşlerse de daha sonra galebe ve zafer, islâm askerlerine nasib olmuştur. bu muhârebede sahabe-i kiramdan birçok zatlar şehid olmuşlardır.
huşu	alçak gönüllülük. hayâ etmek ve mütevazi olmak. korku ile karışık sevgiden gelen edebli bir hâl. yüksek ve heybetli bir huzurda duyulan alçak gönüllülük. sükun ve tezellül.
hüccet	senet. vesika. delil. bir iddiânın doğruluğunu isbat için gösterilen resmi vesika. * şâhid.
I
ıhsa	ırak etmek, uzaklaştırmak.
ıkabım	azap, mihnet.
İ
ibtal	battal etmek. çürütmek. hükümsüz bırakmak.
ictinab	çekinmek. sakınmak. uzak olmak.
ifk	bühtan. bir suçu birisine yüklemek. iftira.
ifsad	bozmak. azdırmak. fesada uğratmak. fitne salmak. karıştırmak.
ihata	etrafından çevirmek, kuşatmak, içine almak. kuşatılmak, sarılmak. * geniş bilgi ile anlamak, tam kavramak.
ikmal	tamamlamak. bitirmek. mükemmelleştirmek.
ilka'	koymak, bırakmak. terk etmek. öne atmak.
imtina	feragat edip geri durma. * muvafakat etmeme. çekinme. istememe. yapmama. * imkânsızlık, mümkün olmayış.
in'am	nimet vermek. ihsan etmek. * doğruya sevketmek, hidâyete ulaştırmak. * iyilik etmek, bahşiş vermek.
infak	nafaka verme. besleme. geçindirme. * harcayıp tüketme. * fakir olma.
inzal	(nüzul. dan) indirme. indirilme. nüzul ettirme. * tenasül âletinden meninin çıkması. ** (konuklayanların)
isra	yürütmek, göndermek. * gece seferi yapmak. * irsâl etmek.
istihza	(istihdâ') alçak gönüllülük göstermek, kendisini aşağı tutmak.
istiva	müsavi oluş. temasül. * i'tidal, istikamet ve karar. * kemalin sâbit olması. * kaba kuşluk zamanı. * yükselmek, yüksek olmak. üstün olmak. * istila eylemek.
itab	1. Tekdir etmek. Şiddetle hitab etmek. Azarlamak. Terslemek. Paylamak. Rencide etmek. Darılmak. 2. Yormak. Yorgunluk vermek. Sıkıntı vermek. 3. Şikâyeti kendisinden def' ile razı ve hoşnud etmek. Hoşlandırmak. * Hışım etmek.
itmi'nan	emniyet içinde olmak. inanmak. mutlak olarak bilmek. kararlılık.
ittika	sakınmak. çekinmek. günahlardan ve bütün kötülüklerden kendini çekmek. takvâ ile amel etmek. (bak: amel-i salih)
izhar	açığa vurma. meydana çıkarma. * göstermek. zâhir ve âşikâre ettirmek. * yalandan gösteriş. * tecvidde, iki harfin arasını birbirinden ayırıp açarak ihfâsız, idgamsız olarak okumaya denir. bu sıfatın harfleri huruf-ı halk denilen harflerdir.
izzet	bir kimse zelil iken kavi ve kudret sahibi olmak. ziyâdelik ve üstünlük. * değer, kıymet. kuvvet. muhterem ve mu'teber olmak. * bulunmaz derecede az olan şey.
K
kadiyr	bir işi yapmaya gücü yeten. kudret sâhibi ve herşeye kudreti yeten. (allah c.c.)
karye	şehirde; ruh boyutu
kasem	yemin. ahdetme.
kaviy	tüm kuvvelerin oluşmasını sağlayan tek kuvvet sahibi.
kayyum	başlangıç, nihayet ve yeniden oluş gibi hallerden münezzeh ve ezelden ebede kaim, dâim ve var olan allah (c.c.).
kaviyy	sonsuz derece güç ve kuvvet sahibi. hiçbir güç ve kudret onun kuvvetinin önüne geçemez.
keffaret	(masdar gibi kullanılıyorsa da "keffâr" mübalâğa isminin müennesi olup, asıl mânası: örtücü ve imhâ edici demektir.) bir mecburiyet altında veya yanlışlıkla işlenmiş günahı affettirmek ümidiyle şeriata uygun olarak verilen sadaka veya tutulan oruç. * günahtan arınma.
kerih	iğrenç, tiksindirici. * muharebe ve cenkte olan şiddet. * pis, çirkin, fena şey. * nefse kerahetlik vercek kabahat.
kesb	kazanç. çalışmak. sa'y ve amel ile kazanmak. elde etmek. edinmek. kazanç yolu. * fık: bir insanın kendi kudret ve iktidarını bir işe sarfetmesi.
kevni	oluşa ait ve müteallik. kâinat ilmine dair. varlıkla alâkalı.
kıtal	muharebe. kavga. öldüresiye yapılan karşılıklı harp.
kitab-ı mubiyn	insan; eşyanın vücudu...?
kuran	insan
kuud	cülus. oturmak. * namazın oturarak kılınan kısmı. secdede iken kalkıp oturmak.
L
ledün	indin(den), tarafın(dan)
levm	çekiştirmek. birisinin yüzüne karşı kötü söz söylemek. zemmetmek. paylamak. başa kakmak.
libas	giyilecek şey. elbise. * karı ve koca. * mc: ictima'. * şübhe kabul eden söz.
M
mada	yardım, o'nun gayrı olarak
ma'dud	hesabedilen. sayılan. addedilen. * muayyen. belli.
mağfiret	cenab-ı hakk'ın kullarının günahlarını örtmesi, affetmesi, rahmeti ile lütfu.
mağrib	güneşin battığı taraflar. garb tarafları.
mağrib	(Magrib) Batı taraf. Garb. Güneşin battığı cihet. Akşam vakti. Afrikanın şimâl tarafı. Türkiye'ye nisbetle garbda bulunan Fas, Tunus, Cezayir ve İspanya tarafı.
maişet	(ayş. dan) yaşayış. yaşama. ömür. * yaşamaya lüzumlu bulunan maddeler.
malik	sâhib. malı elinde bulunduran. bir şeyin mülkiyetini elinde tutan. * her şeyin sâhibi olan allah. * cehennem zebânilerine hâkim ve onları idare eden meleğin adı.
ma'ruf	bilinen, tanınmış. belli, meşhur. * şeriatın makbul kıldığı veya emrettiği. * adl, ihsan, cud, tatlı dil, iyi muamele. (bak: emr-i bi-l ma'ruf)
maslahat	iş, mes'ele. * sulh yolu. * fayda, maksad, keyfiyet. (zıddı; mefsedettir)
maşrık	(meşrık)Güneş doğacak cihet. Gündoğusu. Doğu. Şark ciheti. * Şems-âbâd, güneşi bol yer. Kış vakti ısınmak için güneşe karşı oturacak yer. * Tövbe kapısının adı.
mazhar	Sahib olma, nâil olma. Şereflenme. * Bir şeyin göründüğü, izhar olunduğu yer. Çıktığı yer.
mehir	eski arap kültüründe erkek tarafının ellilik (düğün ve ev masrafları, eşe hediye yada para) için temin etmesi istenilen para. belirli bir miktarı yoktur.
mekarim-i ahlak	Hz. Muhammed'in (A.S.M.) ahlâkına ve onun sünnet-i seniyesine ittiba ve imtisâl edenlerin ahlâkı.
merk	tuzak!
mescid	kalb
meciyd	şanı, namı yüce olan.
mesel	ibret verici durumu
meskenet	miskinlik. tembellik. uyuşukluk. bitkinlik. beceriksizlik. fakirlik. yoksulluk.
meskun	içinde oturanları olan yer. insan bulunan şenlenmiş yer.
meşarık	güneşin doğduğu taraflar. şark tarafları.
meşhud	şahid olunan, kendisinde hiç bir şeyin gizli kalmadığı
me'şiyyet	(meşiet) dilemek. irade. arzu. matlub. murad. istek.
meşveret	danışma. konuşup anlaşma. fikir edinmek için konuşup görüşme. görüşme meclisi. (bak: istişâre)
mev'ıze	mev'ize. öğüt. nasihat. * bir cemaate veya kimseye kalbini yumuşatacak ve iyiliğe sevkedecek surette hakikatları ders vermek.
mevt	ölmek
meyyit	(mevt. den) ölü. cansız. ölmüş.
minval	hareket tarzı, davranış. usul, yol. * fayda. * uslub, tarz. * bez dokuyan cüllah.
misk	Bir cins güzel koku ismi. (Asya'nın büyük dağlarında yaşayan bir cins erkek ceylanın karınderisi altındaki bir bezden çıkarılır.)
mizan	terazi, ölçü, tartı. * akıl, idrak, muhakeme. mikyas. * fık: mahşerde herkesin amellerini tartmağa mahsus bir adâlet ölçüsü olup, hakiki mâhiyeti ancak âhirette bilinecektir. * mat: yapılan hesabın doğruluğunu anlamak için yapılan diğer bir hesap. sağlama.
muaheze	azarlama. çıkışma. darılma. alay eder tarzda karşısındakini küçümseme. tenkid.
muhkem	sağlam.bozulmaz. metin. sıkı sıkıya. kuvvetli. tahkim edilmiş. sağlamlaştırılmış. * fık: tefsir edilenlerden daha kuvvetli olan söz. ihtimalli olmayan söz.
muhiyt	ihata eden. etrafını kuşatan, çeviren. * etraf. çevre. * büyük deniz. okyanus. * mc: büyük âlim
muhsin	ihsan eden, iyilik eden. kerim. cömert. * allah'ı görür gibi o'na ibadet eden.
muhtediyn	doğru ve gerçek olanı bulmuş, hidayete elverişli
mukaddim	(kıdem. den) takdim eden. sunan. öne, ileriye geçiren. öne koyan. * cür'etli çeri kimse. * gözün pınarı, ("mukdim-ül ayn" da derler.)
mukarrebun	büyük meleklerden bir zümre. * takva ve ubudiyyet ile evliya derecesine gelmiş, cenab-ı hakk'ın indinde çok kıymetli ve mübarek büyük zâtlar. * yakınlaşmış olanlar.
mukatele	(a, uzun okunur) birbirini vurmak, öldürmek. vuruşmak, kavga, döğüş.
muksit	ilahi akılla hükmedenler
muktedir	güçlü, kuvvetli, becerikli. işe gücü yeten. iktidarlı.
musahhar	teshir edilmiş. ele geçirilmiş. fethedilmiş. * istenilen hâle konulmuş. * birine bağlanmış.
muttali	haberli. bilgisi olan. bir yüksek yerden bakarak görüp anlayan. vâkıf. derk eden.
muvahhid	Allah'ın birliğine inanan. Tevhid eden. * Birleştirici olan.
muzdar	(zaruret. den) çaresiz kalmış, zorlanmış.
mücrim	cürüm ve kabahat işlemiş olan. suçlu.
müfsit	ifsad eden, fenalaştıran. bozan. * başlanmış ibadeti bozan. * nifak koyan, fesad ilka eden
müsavi	birbirine denk olmak, aynı seviyede olmak. denk, aynı derecede.
münadi	nidâ eden, seslenen, çağıran. müezzin.
münker	diyn'in, aklın, insan fıtratının reddettiği şeyler; iman bilincine yakışmayan düşünceler; şirk
müsemma	isimlendirilen, ad verilmiş olan, bir ismi olan. * muayyen zaman. belirli vakit.
mesrur	Sevinçli. Sürurlu. Meserretli. Merâmına ermiş.
müstağni	(Gani. den) Kimseden bir menfaat beklemeyen, bir şey istemeyen, istiğna eden, kimseye ihtiyacı olmayan. Gönlü tok, tok gözlü. Çekingen, nazlı. * Gerekli ve lüzumlu bulmayan.
müstakarr	zuhur mahalli olan beden halini
müstekbir	(kibir. den) kibirlenen, kendini büyük gören, büyüklenen.
müstevda	emaneten kalma yeri, fena'dan sonraki durumu
müteşabih	benzeyen, mecazi, teşbihi, temsili, zahiri kasdedilmeyen, demektir
müyesser	(Yüsr. den) Kolaylıkla olan, kolay gelen, âsân olan, nasib
N
nadim	nedamet etmiş, pişman.
naim	bolluk ve bahtiyarlık içinde yaşayış. nizam-ü hal ve mal. * cennet'in sekiz kısmından dördüncü tabakası.
na'l	nal. ayağa giyilen tahta ayakkabı veya hayvanların ayağına çakılan demir. * oturulacak yerlerin en aşağısı.
nar	kayıtlılık
nasara	hristiyan
nasıyr	yardımcı, zafere ulaştırıcı
necva	gizli fısıltı. iki kişi arasında fısıldamak. * ağız koklamak. * iki kişi arasındaki sır.
nehy	(nehiy)yasak etmek. menetmek. * gr: emrin menfi şekli.
neseb	sülâle, hısımlık, karabet, soy. baba soyu, atalar zinciri. * vuslat.
neşr	neşretmek, yaymak, bir haberi fâşetmek, herkese duyurmak, şâyi kılmak. * başıboş cemaat. * bulutlu günde yel esmek. * izhar etmek. * katetmek. * mecnun veya hastaya duâ yazmak veya okumak.
nev	f. yeni, tâze, cedid. son zamanda çıkmış.
nezğ	fit, dürtme, impals
nezr	1.Adak adamak. * Fık: Cenab-ı Hakka ta'zim için mübah bir fiilin yapılmasını deruhde etmek, öyle bir işin yapılmasını kendi nefsine vacib kılmaktır. 2. Suâlde ısrar etmek. * Az miktar, azlık.
nida	seslenmek, çağırmak, haykırmak, bağırmak. ses vermek. * gr: ünlem (!)
niza	çekişme, kavga.
nusret	(nusrat) yardım. cenab-ı hakkın yardımı, hususen ruhani muavenet. zafer, galebe, fetih, üstünlük, başarı, düşmana gâlib olmak.
nümune	f. örnek, misâl, misal olarak gösterilen. düstur ve misâl olacak şey.
nüzül	iniş
R
rakıyb	kontrolünde tutan
rasûl	diyn
rauf	çok acıyan, esirgeyen, merhamet sâhibi. * esmâ-i ilâhiyedendir.
recm	taşlanmış, taşa tutulmuş. * lânetlenmiş, mel'un.
ref	kaldırma, yüceltme, yukarı kaldırma. * lağvetme, hükümsüz bırakma. * gr: arapça bir kelimenin sonunu merfu' (ötreli) okumak.
rehbaniyyet	râhiblik. papazlık.
rical	(recül. c.) erkekler, er kişiler. * mevki sahibi kimseler(nebi, resül), devlet adamları. * yaya olanlar.
ricz	pislik, vehim, azap
rıdvan	memnunluk, razılık, hoşnudluk. * cennet'in kapıcısı olan büyük melek
rücu'	geri dönme, vazgeçme, cayma. sözünden dönme. * edb: bir fikri daha kuvvetli anlatmak için söylenilen sözden caymış gibi görünmek.
rüsva(y)	(rüsvay) f. rezil, kepaze, maskara, ayıpları meydana çıkarılmış.
rü'yet	görmek, bakmak. idare etmek. göz ile veya kalb gözü ile görmek. * akıl ile müşahede derecesinde bilmek, idrak etmek, tefekkür etmek, düşünmek. * araştırmak.
S
sa	1040 dirhemlik hububat ölçeği. kile.
sadr	1.sudur eden, çıkan, meydana gelen. 2.her şeyin evveli ve başlangıcının en iyisi. * kalb, göğüs, ön. * meclisin önü ve en muteber yeri. reisin oturduğu yer. * rücu. * bir aruz kalıbı. * baş, reis, başkan. * oturulacak yerlerin en iyisi.
sadır	sudur eden, çıkan, meydana gelen.
Sahha	Kulakları sağır eden şiddetli bağırış ve çığlık.
samiriy	hz. musa peygamber zamanında yahudileri şirke sevk eden. hz. musa'nın (a.s.) bulunmadığı yerde kavmini yaptığı buzağı heykeline taptırmağa çalışan bir yahudi.
sa'y	çalışma, nübüvet gerekleri
sebat	yerinden oynamamak, dayanmak. kararlı olmak. * sözde durmak, ahde vefâ etmek. iman ve islâmiyete hizmette, allah'a ibadet ve taatta sâbit ve berkarar olmak. * bir meslekte, meşru bir kanaatte veya bir fikirde kararlı bulunmak, sağlamlık göstermek.
sefih	Zevk ve eğlenceye düşkün. Sefahete düşmüş. Malını düşünmeden harcayan.
sefine	gemi. * çeşitli mevzulara dair kitap. * göğün güney yarım küresinde bir burç adı.
semi	sende!(b izin allah) işiten odur(allah)
seri'-ül'ıkab	cezası sür'atli
seri'ül hisab	hesabı anında görür
siret	bir kimsenin içi, hâli, hareketi, ahlâkı. * insanın tutmuş olduğu mânevi yol.
suvar	hayvanları sulamak!??
sulta	baskı, otorite.
sübut	sâbit, berkarar ve pâyidar olup durmak. oynak ve müteharrik olmamak. kat'i olarak meydana çıkmak. sâbit oluş.
Ş
şediyd	sert, sıkı, şiddetli. * musibet, belâ. * tecvidde: rahve harflerinin zıddı olan, sükûn ile harf söylendiğinde sesin akmaması hali.
şediyd'ül ıkab	azabı şidetli
şecer(e)	ağaç. kütük. * sülâle. bir soyun bütün fertlerini gösterir cetvel.
şekur	değerini bilene fazlasıyla karşılık veren
şeytan	vehim
T
taam	Yemek. Yenilen şey.
taammud	(taammüd) (amd. den) bilerek ve isteyerek suç işlemek. kasıt ve niyet etme, bilerek ve isteyerek bir iş yapma.
taassubları	(Asab. dan) Bir şeye veya bir kimseye taraflı olma. * Din bakımından fazla salâbetli olma. * Kendi dinini çok üstün görmek. * Haksız yere husumet etmek. * Bir düşünüşe, bir inanışa körü körüne bağlanıp ondan başkasını düşünmemek hâli.
ta'dad	sayı saymak. sayıp dökmek. birer birer söylemek. sıralamak.
tafsil	etraflı olarak bildirmek. * açıklamak, şerh ve beyan etmek. izah etmek.
tahvil	(c.: takvilât) iftira. yalan söyleşmek. * haber vermek.
takarruş	(takarrüş) Kesbetmek, almak, kazanmak.
takva	bütün günahlardan kendini korumak. dinin yasak ettiğinden veya haram olduğunda şüphesi olan şeylerden çekinmek.
tasadduk	sadaka vermek. allah rızası için fakirlere ve ihtiyacı olanlara, para veyahut ihtiyaca göre herhangi bir şey vermek. * sadık ve gerçek olduğu tahakkuk etmek, meydana çıkmak.(ilmi olan kimse ilminden, malı olan kimse malından tasadduk etsin.) (hadis meâli)
tav'a	kendi arzunuzla
tayyib	said
tebdil	değiştirmek. tağyir etmek. bir şeyi başka bir hâle veya şeye değiştirmek.
tebeyyün	belli olmak. sabit olmak. görünüp anlaşılmak.
tecezzi	parçalara ayrılma ve bölünme. ufalanma.
tedebbür	bir şeyin sonunu düşünmek, tefekkür etmek. müdebbir olmak, tedbirli olmak. * arkasını dönmek.
tefrika	nifak. ayrılık. bozuşma. * bir gazete veya dergide parça parça, bir önceki yazının devamı olarak çıkan uzun yazı. * fırka fırka olmak.
teheccüd	gece uyanıp namaz kılmak. gece namazı. (bu namaz, nâfile namazların en çok sevablısıdır.)
te'hir	geciktirme. sonraya bırakma.
tekzib	yalanlamak. bir işe inanmayıp inkâr etmek. yalan olduğunu söylemek.
temessül	benzeşmek. cisimlenmek. * bir şeyin bir yerde suret ve mahiyetinin aksetmesi. bir şekil ve surete girmek. * bir kıssa veya atasözü söylemek.
temyiz	bir şeyi diğerinden seçip tarif etmek, ayırmak. seçmek. iyiyi kötüden ayırmak. * yargıtay. * gr: belirsiz olan kelime ve sayıları belirli hale koymak. meselâ: "işrune dirhemen" (yirmi dirhem) ve "retle zeyten" (bir retl zeytin yağı) tâbirlerinde "dirhemen" ve "zeyten" gibi.
Tesniym	(tesnim)Hörgüçleyerek yukarı yükseltmek, terfi etmek mânasına masdar olup, yükseklik mânasıyla Cennet çeşmelerinden bir çeşmenin ismidir. İbn-i Abbas'tan rivayet edildiğine göre Cennet meşrubatının en yükseğidir. (E.T.)
te'vil	tef'il veznindendir) bir nesneye redd ve irca' etmek. döndürmek.
tevzi'	dağıtmak. herkesin hisselerini ayırıp vermek. pay ederek dağıtmak.
tezkire	hatırlatma. * vazifeyi veya cenab-ı hakk'ın emirlerini hatırlatma. vaaz ve nasihat etme. tenbih ve ikaz etme. * gr: bir kelimeyi müzekker kılmak.
tezekkür	unuttuktan sonra hatıra getirmek. zikretmek. * bir şeyi ders gibi tekrar ile ezbere almak. * birkaç kişi toplanıp iş üzerine görüşmek.
tezkiye	doğruluğuna şehadet etmek. * zekât vermek. * zekât almak. * pak ve temiz etmek. * övmek, medhetmek. * birisinin durumu hakkında soruşturmak.
tilavet	okumak. takib etmek, arkasına düşmek.
tuğyan	(tugvan)haddinden tecavüz etmek, haddini aşmak.
U
uruc	miraç
uzlet	yalnızlık. insanlardan ayrılarak bir tarafa çekilip yalnız kalmak.
Ü
ülfet	Alışma, alışkanlık. Birisiyle münasebette bulunmak. Ünsiyet. Ahbablık, dostluk. Huy etme. Görüşme, konuşma.
ünsiyet	Alışkanlık, dostluk. Birlikte düşüp kalkmak. Ahbablık.
V
vaktaki	f. ne vakit ki, o zaman ki, olduğu vakit.
vehhab	çok fazla ihsan eden. çok bağışlayan.
velayet	(el-veli isminin zuhuru), her şeyi tedbir ile idare eden.
veli	her şeyi tedbir ile idare eden.
veliyy	(c: evliyâ) yakın. * amcazâde, emmi oğlu. * yar, dost.
veyl	1.ek, ilâve, bir şeyin altı, devamı. * etek. 2. ayırma. tefrik. 3.vay hâline, yazık, felâket, hüzün ve hüsran. * cehennem'de bir çukur ismi veya cehennem'in bir kapısına bu isim verilmiştir. * vaid, tehdid makamında kullanılan azab kelimesidir.
Z
zamm	bir şeye bir şeyi ekleme. artırma. katma. fazla olarak verme. * kenarlarını bitiştirme. *gr: bir harfin zammeli (ötreli) okunuşu.
zenb	suç, günah, kabahat.
zillet	aşağılık, horluk, hakirlik, alçaklık.

Bu site Burak' ın kişisel sitesidir.
FİYSEBİLİLLAH
(KARŞILIK BEKLEMEDEN, YANLIZ İSMİ ALLAH OLAN İÇİN)
Allah hazmıyla kolaylaştırmış olsun.
iletisim @ bsirri.com